نقدی بر تاکتیک 10000 امضاء برای بانکی مون و سایت "کلمه" – تولیدِ حصاری از امید عظیم و فراگیر

بررسی تاکتیک 10000 امضاء برای بانکی مون و درس های آن

موضوع بسیار ساده بود و در مقابل چشمان همه ما انجام شد. تصمیم گرفته شد با توجه به فرصت پیش آمده، ناشی از برگزاری اجلاس در تهران و سفر ناگزیر دبیرکل سازمان ملل، یک موضوع کاملاً روشن مورد درخواست باشد و نتیجه آن به ایشان و دبیرخانه سازمان ملل ارائه شود وشد!

اولین ویژگی این تاکتیک مشخص بودن ابعاد آن بود، یک هدف تعریف شده و مشخص وجود داشت. برای انجام آن زمان معینی در نظر گرفته شده بود و تمامی کسانی که در این طرح مشارکت کردند، می دانستند که چه می خواهند – بویژه می دانستند که قرار نیست "شق القمری" حادث شود – و به همین سه دلیل ساده نیز در بررسی «هزینه – فایدهء» این اقدام مشکلی نداشتند.(عمومی بودن ماهیت این تاکتیک یکی از دلایل کاهش هزینهء برآوردی شد)

می توان واقع بین بود و قبول کرد که موفقیت این تاکتیک صرفاً و در اولین گزینهء "صحیح"  وابسته بود به اینکه در "بازار مکارهء روز" جرء معدود روزهائی بود که می دانستیم برای "تهیه کردن" چه چیزی به بازار وارد می شویم. بقیه موضوعات خود به خود و به روشنی مشخص می شود. حتی دیگر خیلی اهمیت ندارد که دلالان و بازار گردانان و کلاهبردارانِ حرفه ای در این "بازار مکاره" چکار می کنند؟ و چه مقدار هزینه برای متفرق کردن توجه مردم از موضوع روز پرداخته اند؟

وقتی ما می دانیم که چه چیزی را می خواهیم و برای پرداختن هزینه آن آمادگی داریم، افق های تاریک روشن می شوند و دست یافتن به خواسته ای که مورد تقاضای خیلی از ما "بیشماران" باشد، سهل الوصول خواهد بود.

پاشنه آشیل این تاکتیک موفق، اما ، کجاست؟

 در اینکه، موضوع برگزاری اجلاس و امکان مسافرت دبیرکل در اختیار ما نبوده و رفتار ما صرفاً "عکس العملی" در مورد موضوعی لاجرم بوده است. از این قبیل موضوعات در فرصت های زمانی گوناگون در جامعه پیش می آید و باز هم پیش خواهد آمد. (انتخابات شوراهای شهر و ریاست جمهوری آتی یکی از این موارد است.)

 ولی آیا می توان قابلیت های گرانقدر آرزوهای یک ملت 75 میلیونی را که جایگاه شایسته آنها در جهان امروز با مصادرهء داشته ها به یغما برده شده را به –صرفاً –  اقدامات از این دست پیوند زد؟

جواب به این سئوال موضوع کار این یادداشت است و برآنم که جواب به این سئوال، منفی است! 
« جامعه برای داشتنِ امکانِ حرکت به سمت جلو – افق مفروض – باید بتواند به گرد خود حصاری از امید عظیم و فراگیر بکشد. حصاری از کوشش امیدوارانه!  باید برای خود  تصویری بسازد که آینده بتواند در آن توجیه شود. » و معلوم باشد «در این "بازار مکاره" که حاکمان راه انداخته اند امروز به دنبال تهیهء چه چیزی باید باشد؟»

سایت وزین و محترم "کلمه" با اتکاء به تاکتیکِ موفقیت آمیز جمع آوری 10000 امضاء می تواند و باید در انجام امر "تولیدِ" «حصاری از امید عظیم و فراگیر» که بتواند «وضعیتی که زمان حال حاضرِ ما را تباه کرده و اصولاً هرگونه آرامش و کمال و رشد مسالمت آمیز را غیر ممکن می سازد را به چالش کشیده و پشت سربگذارد» نقش اصلی را داشته باشد.

وقت آن است که  با  پیداکردن راهکار های اجرائی "تولیدِ" امید در میان جوانان و مردم رنج کشیدهء ایرانی، فقدانِ ناگزیرِ رهبرانِ در حصرِ جنبش سبز  "کم رنگ تر"  گردد و هزینهء در بند نگهداشتن "زندانیان سیاسی" برای حاکمانِ گریزان از قانون، افزوده شود!

اگر برای انجام این مهم همکاری و همیاری "نخبگان" ایرانی لازم است، هیچ اشکالی ندارد با "فرآخوانی" از آنها یاری خواست!

13 شهریور 1391

از سری نوشته های س یستم ع صبی ی اوران م ردم ایران (سعی ما)