Saturday, May 19, 2012

"ما" و "مذاکرات 3 خرداد بغداد" 2




با توجه به بیانیه ها و مواضع اعلام شده رهبران در حصر، واضح است که قدرت مانور جنبش بسیار بیشتر از “احساسات ” تحریک شده جوانان آن است. البته این “احساسات” را نباید و نمی توان از جوانان کشور دریغ داشت.
 از نقطه نظر علمی “عمل اجتماعی” که به تغییر مورد نظر انسانها منجر می شود، از سازمان یابی و مدیریت “خشم ناشی از عدم امکان رسیدن به خواسته ها” نیرو می گیرد. این خشم در "اصول مبارزه مدنی” حتی مقدس نیز هست و بسیار قابل احترام. خشمی که “کور” عمل می کند نیازمند مدیریت است و “جامعه مدنی” باید این قابلیت را داشته باشد در این سازمان دهی، از جزء به جزء انرژی های متراکم شده در”تقاضا های آزمندانه برای رشد و توسعه” استفاده بهینه نماید و نه آنکه آنرا سرکوب کند.
در این مسیر و در استقبال از این “مقالهء ارزشمند” فرهاد مبثمی ، توجه به دو نکته و تبدیل آنها به “پرچم” حرکت در کوتاه مدت و بلند مدت پیشنهاد می شود.
۱- در فرآیند اصلاح و در جستجوی هر اصلاحی، نباید هیچ موضوعی به هیچ وجه “شخصی” بشود. همه “اشخاص” با هر مقدار مسئولیت و در هر پستی، باید بدانند در صورت وقوع “تغییر”، بلافاصله و با هر پست و مقامی – حتی خلخالی و یا کیهانی – بخشیده میشوند و از “حقوق کامل شهروندی” برخوردار خواهند بود. هیچ کس بدون شاکی خصوصی در هیچ محکمه ای حضور نخواهد یافت.
۲- در روزهای پر استرس مذاکرات “بغداد” با توجه به کم  لیاقتی موجود در تیم مذاکره کننده جناح حاکم و محدودیت آقایان “موسوی” و”کروبی” در اعلام مواضع و هدایت بهتر مذاکرات، عقلای کشور از جمله آقای خاتمی و آقای هاشمی و مراجع مستقل مذهبی وظیفه دارند ضمن رصد تحولات مذاکرات هسته ای، این فرصت را در اختیار حاکمان قراردهند که “می توانند از مدیریت و دانائی “اپوزیسیون” بویژه رئیس جمهور منتخب در حصر “میر حسین موسوی” برخوردار باشند.

***
توضیح اضافه اینکه:
بر اساس فرمول “خود گوئی و خود خندی”، جناح حاکم ادعای مدیریت “جهانی” را داشته و مصادرهء “جمهور مردم”، “رسانه ها” ،”تریبون های رسمی و غیر رسمی”و… را به عنوان قابلیت های “مدیریتی خود” مطرح می نماید و جای بسی تعجب است که برخی از دوستان اصلاح طلب – آن بخش که فرآیند اصلاح را نه در “آگاهی و مطالبه شهروندان” بلکه در “توافقات نهانی در میان بالائی ها” جستجو می کنند- بر این ” باور خوش باورانه حکام” “باور” کرده و بازی انتخابات ۱۳۸۸ را تمام شده می انگارند. خطا بودن این دیگاه “امری است به غایت سهل در فهم” و جنبش سبز “تا انتخابات شوراهای شهر” موضعی غیر از “خاتمه حصر و تشکیل کابینه جمهور منتخب” برای غلبه بر تخریب های “دولت نادانی” – حداقل فعلاً – ندارد.

No comments:

Post a Comment